خاموشانه شعری از "سیاوش کسرایی" از مجموعه ی "با دماوند خاموش"

1396/03/05

خاموشانه


من در صدف تنها
با دانه ای باران
پیوسته می آمیختم پندار مروارید بودن را
غافل که خاموشانه می خشکد
در پشت دیوار دلم دریا


«سیاوش کسرایی - با دماوند خاموش»

نظرات کاربران

mary - 2017-05-27 11:25:14
دوست داشتن تو شکل خودش را پیدا کرده است همیشه چند قدم جلو تر از من راه می رود.
mary - 2017-05-28 13:19:54
چو عاشق می‌شدم گفتم که بردم گوهر مقصود ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد